همانطور که دانش آموزان ابتدایی ما شخصاً به مدرسه برمی گردند ، به این روش بسیار جدید ، احساسات زیادی در آنها ایجاد می شود. زنگ خطر. هشدار. نا امیدی. نگران بودن. هیجان

و این با آنچه ممکن است ما بزرگترها نیز تجربه کنیم منعکس خواهد شد. برای معلمان ما ، علاوه بر آنچه که از نظر عاطفی تجربه خواهند کرد ، از آنها دعوت شده است که رهبرانی دغدغه مند باشند که دانش آموزان ما را به مکانی هدایت می کنند که بتوانند با هم یاد بگیرند.

این یک رقص چالش برانگیز است. معلمان ما ایجاد کننده تغییرات واقعی هستند. آنها ارائه دهندگان و رهبران هستند و این دوره از تاریخ می تواند نوری بر نقش حیاتی آنها در سلامت عاطفی کودکان ما روشن کند.

بنابراین ، چگونه می توانیم آنها را حمایت کنیم تا از یادگیری فرزندانمان پشتیبانی کنند؟ به عنوان والدین و مدیران مدارس ، می توانیم در مورد “یادگیری” آرامش داشته باشیم و اعتماد کنیم که به دست خواهد آمد. مدارس اکنون باید تمرکز خود را به تمرکز بر اصول  احساسی  قبل از دانشگاهی  تغییر دهند. معلمان به مردم آموزش می دهند ، نه دروس. و هنگامی که آنها می توانند ابتدا بر حمایت از رفاه متمرکز شوند ، یادگیری ممکن است فرصتی برای فرود داشته باشد. 

بیایید نگاهی دقیق تر به اصول عاطفی بیندازیم:

ارتباط

آنچه دانشجویان ما از ما نیاز دارند این است. آنها باید بدانند که ما در کنار آنها هستیم و از اهمیت برخوردار هستند. این چیزهای زیادی نیست که ما می گوییم – بلکه در مورد احساس ما در حضور ما است: دعوت شده ، پذیرفته شده و دیده شده.

در این اوضاع آشفته احساسی ، ما باید دعوت های آگاهانه ای را برای برقراری رابطه انجام دهیم تا دانشجویان ما بتوانند با ما ارتباط برقرار کنند. این ممکن است به معنای تشریفات مخصوص سلام و احوالپرسی در ابتدای هر روز و فعالیتهای بازیگوشانه تری باشد که ما در آن شرکت می کنیم. این شیوه های دلبستگی می تواند به دانش آموزان ما کمک کند تا با ما ارتباط برقرار کنند ، که همچنین ممکن است اضطراب آنها را کاهش دهد.

ریتم

کودکان هوس ریتم می کنند.

روال ها ، تشریفات و ساختارهای مداوم به کودکان کمک می کند تا احساس امنیت کنند. آنها می توانند به اینها تکیه کنند و به آنها تکیه کنند. با این حال بیشتر کودکان در حال حاضر دقیقاً برعکس را تجربه می کنند. و هنگامی که آنها به بازگشت به مدرسه نگاه می کنند ، ممکن است کمی “هیچ چیز طبیعی” را درک نکنند. ما می توانیم با ایجاد سریع روال های جدید که دانشجویان ما می توانند روی آن حساب کنند و جهت گیری کنند ، احساس ایمنی ایجاد می کنیم. این امر به تولید ریتمی برای روزهای آنها کمک می کند و می تواند حس پیش بینی در این زمان های غیر قابل پیش بینی را ارائه دهد.

رهایی

احساسات دانشجویان ما تحریک می شود. و ما می دانیم که وقتی احساسات برانگیخته می شوند ، باید جایی بروند. یافتن راه های سالم برای پیشگیری پیشگیرانه این انرژی عاطفی برای دانشجویان ما می تواند به کاهش فوران های خطرناک یا مخل کمک کند. یکپارچه سازی مراکز فروش روزانه برای آزادسازی می تواند به ویژه برای حمایت از دانش آموزان برای از بین بردن ناامیدی قبل از اینکه منجر به بروز پرخاشگری شود ، مفید است.

این رسانه ها همچنین می توانند به دانش آموزان کمک کنند تا احساسات خود را به روشی منعکس کرده و ابراز کنند که باعث نمی شود احساس خودآگاهی داشته باشند. زیبایی این عمل این است که ما حتی نباید بدانیم که به طور خاص برای کودک چه می گذرد. ما به سادگی در حال تسهیل راهی هستیم که احساسات به صورت غیرمستقیم و غیرمستقیم به شکلی طبیعی – چه از طریق موسیقی ، حرکت فیزیکی ، داستان ها یا داستان سرایی ، نوشتن ، شعر ، نمایش ، هنر و یا حتی صرفاً خارج از منزل – بیان و آزاد شود. همه این رسانه ها قدرتمند هستند زیرا به ما کمک می کنند تا به احساسات خود نزدیک شویم و احساس آزادی و استراحت عاطفی داشته باشیم.

بازگشت به مدرسه در این مدت کار آسانی نخواهد بود. ما باید خلاق باشیم و خارج از چارچوب فکر کنیم. ممکن است نیاز به کشش عضلاتی داشته باشیم که هرگز نمی دانستیم که داریم. اما ممکن است مفید باشد که به یاد داشته باشید این زمان برای تمرکز بر نتیجه و عملکرد ، یا جلو افتادن یا حتی عقب نماندن نیست. جابجایی توجه ما به امور قلب به دانش آموزان کمک می کند تا احساس امنیت کنند. این همان چیزی است که زمینه را برای یادگیری فراهم می کند – هنگامی که کودکان آماده هستند.

در ضمن ، بیایید با دانش آموزان و خودمان صبور باشیم. همه ما باهم هستیم.